«بهانه»
بهانه که می‌تراشی
شک، ظهور می‌کند
و دکارت بیدار می‌ماند.
و دیگر هیچ بادی
ابریق می خیام را نمی‌شکند
و بدین‌سان جهان به واهمه می‌افتد
و هیچ واژۀ مضطربی
بی‌غسل و تعمیدی
به معنی شیوا نمی‌رسد
و در ساحت
اذهان مقدس و مشوش دنیا
من
دوباره خودم را می‌آفرینم
و خویش را مبعوث می‌کنم
با گستره‌ای به رسالت
بی‌بهانگی
و به عمق سنگ‌ریزهای
بارورشده از باور تردید
بهانه که می‌تراشی
صد و بیست و چهار هزار پیامبر
به تلاطم می‌افتد
و بر فسیل فیلسوفان فاضل و فاخر
موریانه می‌لولد
و بند نمی‌شود
قبای هیچ قدیسی
بر شانه های ترک خدای بی‌تقوا
و شک....
در منزلگه هستی
همیشه با مستی می‌رقصد
پس بهانه که می‌تراشی
شک.....
حسین سلیمان‌پناه (سالک)
حسین سلیمان‌پناه
. ,
